A voice without words
We zijn het contact met onze ziel, onze innerlijke stem en het innerlijk weten verloren.
Behalve ons ego zijn of hebben wij ook een ziel. Vanuit het holistische mensbeeld (yogofilosofie en andere filosofie-stromingen) worden wij gezien als puur bewustzijn met een menselijke ervaring. Helaas raakt dát in onze resultaatgerichte maatschappij nogal eens ondergesneeuwd. En blijven veel aspecten van onze persoonlijkheid in de schaduw, in ons onbewuste, en projecteren wij deze vervolgens op de buitenwereld.
Deze innerlijke afgesnedenheid zorgt er vroeg of laat voor dat ons lichaam steeds meer moeite moet doen om ons te laten luisteren. Soms met een depressie, burn-out of andere fysieke en mentale klachten tot gevolg.
Helaas zien we dit dagelijks om ons heen gebeuren. Stress op het werk is beroepsziekte nummer 1.
Ondanks dat Nederland en andere Westerse landen een enorm welvaartsniveau hebben is het met ons mentale en emotionele welzijn minder goed gesteld. De wachtkamers van huisartsen zitten vol met mensen met psychosociale klachten en over de wachttijden bij de geestelijke gezondheidszorg nog maar niet te spreken. Zo bang dat we zijn om ongelukkig te zijn. In het streven naar nog meer geluk. Het nastreven van het ideale plaatje, dat we veelvuldig voorgeschoteld krijgen op social media, en waar we zelf ook aan bijdragen. Want onze successen laten we graag zien maar onze missers, die blijven vaak in de schaduw.
We spiegelen ons eraan en voor we het weten zijn we onderdeel van de rat-race. Van nog grotere huizen, nog grotere auto’s, nog verder weg en nog luxere vakanties.
Liever dan de reis naar binnen te maken, streven we naar nog meer bezit, zetten we onze tanden erin, doen we er nog een schepje bovenop, of relativeren we onze gevoelens door ze te blussen met nog een wijntje, pretpark bezoek of dat nieuwe kledingstuk. En ondertussen blijven we het geluk buiten onszelf zoeken om de leegte in ons te vullen. Wat nooit gaat lukken.
De enige manier om weer contact te maken met dat wat er in je leeft en gehoord wil worden is door de weg naar binnen te maken.
En zoals het in de film “Eat, love pray” zo mooi wordt gezegd: “Om bij het kasteel te komen, moet je eerst door de slotgracht, die vergeven is van krokodillen”. Dus is het makkelijk? Nee zeker niet. Want behalve rust en ontspanning zul je ook andere ontmoetingen hebben op deze interne reis. Veel mensen haken dan ook af bij de allereerste ontmoeting met een van deze krokodillen. En ze proberen nog een keer het ongemak te bestrijden met externe afleidingen. Totdat het écht niet meer anders gaat.
Lieve moedige krijger, wil jij het anders doen? Wil jij jezelf niet langer verdoven, niet verliezen in werk of andere verslavingen? En ben je benieuwd hoe jij de boodschappen van je innerlijke stem weer meer kunt horen? De signalen en fluisteringen van je ziel kunt verstaan en zo weer meer in je authentieke kracht komt te staan?
Ga dan mee op het warrior goddess retreat.
In het glooiende Limburgse landschap, in het gezelschap van een toffe groep sisters in crime onderzoeken we hoe jouw geschiedenis en gezin van herkomst van invloed is op jouw vrouwzijn. Welke overtuigingen en imprints jouw handelen in het hier-en-nu bepalen. Daarbij maken we gebruik van de archetypische godinnen en mythologisch vrouwenbeelden omdat deze meer dan woorden (die ons enkel bij onze cognitie en geweten brengen) ons brengen bij onze intuïtie en ons “weten”.
Je leert hoe je mee kunt bewegen in overgave, ervaart hoe jij omgaat met grenzen, aan wie je trouw bent als je alles goed of perfect wil doen en wat je eigen hulpbronnen zijn op je pad naar meer balans.
Tijdens masterclasses en lichaamswerk (yoga en adem) onderzoek je de archetypische godinnen die in je huizen. In de veilige setting van een groep gelijkgestemde sisters-in-crime is het heerlijk vertoeven.
Een ding weten we zeker: je gaat vol inspiratie naar huis! Er zijn nog een paar plekken vrij. We nodigen je van harte uit voor deze driedaagse reatreat!